เรื่องสั้น เรื่องจริง เรื่องราว อียิปต์ ประสบการณ์เล็กน้อยเล่าสู่กันฟัง

We can help you!

เรื่องสั้นอิงเรื่องจริง ชีวิตในอียิปต์

ชีวิตในอียิปต์; ชีวิตช่วงหนึ่ง เมื่อ ปี 2511 เดินทางไปทำงานที่โรงแรมในอียิปต์ เป็นระยะ เวลา 1 ปี  ก่อนเตรียมตัวเดินทาง มีเทรนนิ่งอยู่เป็นระยะเวลา 15 วัน ไปที่นั่นเพียงลำพัง โรงแรมอยู่ lake view cairo ใกล้สนามบิน อ่านเพิ่มที่นี่

ชีวิตในอียิปต์; ไปด้วยความไม่แน่ใจในการไปทำงานที่นั่น แต่ก็มั่นใจอย่างหนึ่งก็คือ เป็น โรงแรม 5 ดาว คงไม่เลวร้ายนัก ไม่รู้ข้อมูลอะไรมาก มองไม่เห็นภาพจะอย่างไร

มีถามข้อมูลก่อนไป ไม่มีใครให้คำตอบได้ชัดเจน สภาพเป็นแบบไหน ตอนไปไม่ได้เช็คข่าวว่า ที่นั่นเขามีปัญหาภายในประเทศ แบบไหน อย่างไร แต่เราไปทำงาน ไม่ได้คิดไรมาก ถ้าไปได้แปลว่า ไปได้…. หลายๆคนก็อยากได้งานทำ เราสัมภาษณ์ ที่เมืองไทย ไปแบบถูกต้อง โรงแรมดำเนินการให้ทุกอย่าง พร้อมค่าใช้จ่ายทั้งหมด ทั้งจัดการ ข้อเสนอเงินเดือน  ความเป็นอยู่ สธารณูปโภค เราพักในห้องของโรงแรม ไม่ได้พักข้างนอก ถือว่าจัดอยู่ในเกณฑ์ดี เพราะตอนนั้น สถานการณ์บ้านเมืองที่นั่น ไม่สู้ดี

ชีวิตในอียิปต์
แม่น้ำไนล์

ชีวิตในอียิปต์; ณ เวลานั้นประเทศอียิปต์ยังมีปัญหาด้านการเมือง จะออกไปไหนก็ต้องระมัดระวัง อยู่แต่ในโรงแรมเสียส่วนใหญ่ ยกเว้นต้องการออกไปซื้อของใช้จำเป็น ที่นั่นไม่มีรถประจำทาง ต้องใช้ taxi   เวลาหยุดงาน ก็จะไปซื้อของจำเป็นที่ห้างคาร์ฟู ในนั้นก็จะมีร้านค้าต่างๆ เหมือนกับบ้านเรา ถ้าในระแวกใกล้ๆที่พัก ก็จะมี supermarket คล้ายๆ top supermarket บ้านเราถ้าหากไม่ต้องการไป shopping ด้วย

ชีวิตในอียิปต์
รูปที่วิหารอาบูซิมเบิล

ประเทศอียิตป์ ใช้เงิน สกุล pound  ชีวิตประจำวันแทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง  ทำงาน 6 วัน หยุด 1 วัน เลิกงาน ก็กลับห้องพัก จะออกไปข้างนอกก็ตอนไปซื้อของใช้จำเป็น ไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหน เพราะไม่กล้าไป กับใคร แต่ก็มีความสุข ตามอัตภาพ หมดสัญญา ก็กลับประเทศไทยเมื่อครบ 1 ปี

ระหว่างนั้นกลับไปพักที่บ้าน ต่างจังหวัด เป็นที่มาของเรื่องราว

มีคนตะโกนเรียกชื่อ บอกว่าอย่าพึ่งไป มีใครคนหนึ่งฝากโฉนดที่ดินไว้ให้ ในใจคิดว่า ใครจะบ้าฝากโฉนดที่ดินไว้ให้  ชายคนนั้นก็บอกเราอีกว่า เขาฝากไว้ให้เราจริงๆ เพราะว่าเขาไม่กล้าพบหน้า ว่าแล้ว ชายคนนั้นก็ หันไปหยิบ กระดาษม้วนจากด้านหลัง ซึ่งเป็นตู้เก็บเอกสาร หลังโต๊ะที่นั่งทำงาน แล้ว ก็คลี่ กระดาษออก ภาพที่เราเห็นเหมือนเป็นภาพขนาดใหญ่ ฉายขึ้นโปรเจคเตอร์

ลักษณะในภาพ เป็นพื้นที่กว้างๆ สวยมากๆ เหมาะสำหรับทำรีสอร์ท หรือโรงแรม…หรือไม่ก็อะไรสักอย่าง เราก็ถามอีกว่า แล้วคนที่ให้เราเป็นใคร เขาอยู่ที่ไหน เขาก็หันไป ชี้มือไปอีกด้าน เราก็หันกลับไปมอง ตามที่เขาชี้

เราก็เห็น ผู้ชายคนหนึ่งไกลๆ นั่งอยู่ที่โต๊ะ เขานั่งหันหลัง สวมเสื้อยืดสีขาว คล้ายเสื้อตราห่านความรู้สึกเป็นแบบนั้น ผมยาวประบ่า ช่วงล่าง น่าจะเป็นกางเกงยีนส์ อายุ ไม่ใช่คนหนุ่ม หรืออายุมากไม่น่าเกิน 40 ความรู้สึกเป็นเช่นนั้น ทันใดเขาก็รีบลุกเดินไปทันที โดยไม่ได้หันหน้ากลับมา สรุปเราเห็นเฉพาะด้านหลังไวๆ เท่านั้น …

ผ่านไปอีก สอง หรือสามปี-โดยประมาณ เรากลับกรุงเทพ ทำงานอยู่ที่แห่งหนึ่งในกรุงเทพ เรื่องมีอยู่ว่า เราได้แต่งงานอยู่กับกับผู้ชายคนหนึ่ง ถูกคลุมถุงชน โดยเราไม่ได้รู้จักกัน อยู่มาตอนเช้าวันหนึ่ง เราเตรียมตัวจะไปทำงาน ขณะอาบน้ำเสร็จแล้ว ภาพที่เราเห็น คือเรานุ่งผ้าขนหนู กำลังจะแต่งหน้า เราก็บอกกับ ผู้ชายคนนั้นว่า  เราไม่รู้จักเขาเลย ไม่รู้เขาเป็นใคร ชอบ อะไร ไม่ชอบอะไร และยังไม่ได้อยู่กัน แบบ ฉัน สามี ภรรยา แต่ความรู้สึกขณะนั้น เราก็ชอบเขาอยู่ไม่น้อย

รู้แต่เพียงว่า เขาเป็นนักธุรกิจ เราบอกว่า เรารู้จักเขาผ่านหนังสือ Magazine ที่เขาให้สัมภาษณ์เท่านั้น เขาตอบกลับมา ขณะที่เขานอนอยู่อีกเตียง

ด้วยสีหน้ายิ้มๆว่า “อยู่ๆกันไป เราจะรู้จัก และรักกันเอง เขาลุกออกจากเตียง รูปร่างหน้า ตา ดี ดูภูมิฐาน สวมเสื้อสีขาว แขนยาว กางเกงสะแลค ปล่อยชายเสื้อ สบายๆ…

ชีวิตก็ดำเนินไป วัน เวลาก็ผ่านไปอีก สอง หรือสามปี

เรามีโอกาสเปิดธุรกิจเล็กๆ ในปลายปี 2560  จนเมื่อ ปี 2561  เกิดเหตุการณ์ คือ เราไปเดินงาน Event แห่งหนึ่งในไม่ทราบสถานที่จัด อยู่ส่วนไหนของ กรุงเทพ สถานที่คือกรุงเทพฯ ขณะที่เราเดินชมในงานนั้น และกำลังจะกลับ ปรากฎว่า ได้มีผู้หญิงคนหนึ่ง เดินเข้ามาทักเรา และถามว่า

มาคนเดียวเหรอคะ ไม่มีแฟนมาด้วยเหรอคะ “เราก็ตอบกลับไปว่า “ค่ะ มาคนเดียว” และต่างคนต่างเงียบ เราก็เดินผ่านไป  จู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่ง รูปร่างสูงใหญ่ ผิว คล้ำ จมูกโด่งๆใหญ่ รูปใบหน้า อูมๆ อวบ รี  (ยังจำหน้าตาได้) เดินเข้ามาหาเราแล้วยื่น กระดาษทิชชู่ยัดใส่ในมือเรา แล้วเขาก็ยังยืนอยู่ที่เดิมและพูดว่า

“มีคนๆหนึ่งกำลังตามหาเรา เขาคิดว่าเราคือผู้หญิงที่เขากำลังตามหาอยู่”  เราคลี่กระดาษทิชชู่ออกอ่าน ใจความว่า ” ให้เราติดต่อเขาผ่านผู้ชายคนที่ นำจดหมายนี้โดยผ่านอีเมลล์

และบอกว่า ผู้ชายคนนี้เป็น business partner ของเขา  หรือไม่ก็ส่งข้อความถึงเขา (ความรู้สึกมีอีเมลล์ สองอันในจดหมายนั้น แต่เรามองผ่านไป ไม่ทันได้ดู)

เราถามผู้ชายผิวคล้ำคนนั้นว่า เขาเป็นใครเหรอคะ ว่าแล้วพวกเราก็หันไป  เขาชื่อ คุณวินเซนต์  ลักษณะที่เราเห็น เขายืนอยู่ด้วยใบหน้าที่ยิ้ม  หน้าตาหล่อ เหมือนลูกครึ่ง ไม่แก่ ไม่หนุ่ม ดูดี ใส่สูท ผมดำ ในความรู้สึกคือ เขาไม่ใช่คนไทย…


We can help you!